Doğal

".. Oralarda öyle doğaldır ki bu.

Köylüler doğar, yaşar ve ölür.

Şehirliler ise, doğuyorlar, yaşıyorlar ve ölümden korkuyorlar."

Barış Bıçakçı - Herkes herkesle dostmuş gibi (.. değilse de hemen olabilirmiş gibi..)

Yeniliman Sazak Köyü, Ekim 2021.

Uzak Yakınlıklar

Bu sabah.

Biri ön bahçede.

Öteki arka bahçede.

Birbirlerinden habersiz iki mücadeleci, erken baharın birbirinden uzak iki müjdecisi.

Bir araya gelseler, bir Barış Bıçakçı dizesi dökülür orta yere; “başta ikisi de birbirlerini ne çok özlediklerini söylemişlerdi boyuna. aralarındaki duyguyu söze dökmenin henüz başka bir yolu yoktu..”

Bugün de tortu; bahara kavuşmaya can atan bu ikisi :)

Kış Kayını

Beni en çok rahatlatan, huzur veren kitaplardan biridir Hermann Hesse'nin Ağaçlar'ı..

Kitapta bir bölüm vardır ki, Almanya'nın kışını yaşamaya başlayalıberi daha da iyi anlar ve sever oldum: Kış Kayını. Geniş açık alanlarda, tek başına yaşayan, uzun boylu, yapılı ve güçlü ağaçlardandır kayın. Yazın çok dikkat çekmeyen bu gümrah ağaç, kış geldiğinde ve her yeri kar kapladığında özellikle dikkat çekici, hayran olunulası bir hâl alır. İşte burada: 

Gerçekten de kış kayını, üzerine şiirler, öyküler yazılabilecek ağaçlardan biridir. Yazın en sıcak ve nemli gününde Salkım Söğüt neyse, kışın en soğuk ve gri gününde de Kayın odur bence... Güven..

Ve ufak bir alıntı: "...ve tüm acılara rağmen hâlâ, aşığım ben bu divane dünyaya.."

Baskının güzelliği..... 

Ağaçların koynundaki o ufacık tahta evin huzuru..

tutunmak / bırakmak

Hayat dediğin; tutunmaya çalışmakla, bırakmaya çalışmak arasında gelip giden bir Foucoult Sarkacı..

One love

Bugün seninle bir uzun yola çıkalım mı? Ben kullanırım arabayı, nasılsa benim hep gördüğüm yerler, sen etrafına bak yeter..

Evet çalan U2 - One.

Bu kıvrım kıvrım dağlık alanda çeken tek radyo sürekli 90’ların müziklerini çalıyor. Dışarısı karlı, yol kıvrım kıvrım, upuzun.. Çocukluğuma gittim. Takımla her haftasonu kayağa giderken, ellerim ayaklarım üşür, kulağımda sony walkman :) Ne güzel günlermiş.. İnsan büyüyünce anlıyor.

Bak seni de götürdüm o yıllara, o yollara..

Yaz!

Sen bazen kimsenin görmediği ya da görüp de dikkat etmediği, üzerinde düşünmediği basit şeyleri görünür kılıyorsun, onun içindeki güzelliği, korkunçluğu, temelindeki korkuyu gösteriyorsun, dedi.

Aslında en çok da kendime gösteriyorum.. 

Ama bazen, bazı şeyleri tek başına görmek yetmiyor, 

biriyle de paylaşmak istiyor insan....

Boston, 2007.