"Sevdiğin işi yap, yaptığın işi sev." derdi annem, kendisi yaş haddinden emekli olana dek sevdiği işi yaptı. Ben de annemin kızıyım, seviyorum işimi..
Fakat bugün ayrı bir sevdim. Daha tek seans çalıştığım bir danışanımın annesi yolda görüp durdurdu beni ve "çok teşekkür ederim, seninle konuştuğu bir saatin sonunda resmen gözleri ayrı bir parlıyor sanki.." dedi.. Ne bileyim. İçim ılık ılık oldu..
Herkese iyi gelmeyi isterdim ama mümkün değil, biliyorum. En azından bazılarına iyi geliyorum sanırım. Bu da bir şeydir..