Hıdrellezi unuttum. Daha doğrusu, sabah aklımdaydı ama gün içinde zaman bulamadım ve hatırladığımda yatağımda, uykuya dalmak üzereydim. Uyku ile uyanıklık arasındaki o kırılgan çizgide, hayâlimi ana hatlarıyla düşündüm ve umarım olur diyerek uykuya aktım.
Hayâlimi J. bilir, çünkü ikimiz dışında dünya barışı, insanların genel mutluluğu gibi şeyler dileyen kimse yok diyip gülerdik yıllar önce.. J., bir zamanlar çok şahane blogger'dı, eskiler hatırlar, şu doğuda bir kasabada, konteynerın birinde yaşayan, "sümük yiyen amerikalı" ve diğer acaip şantiye karakterleriyle birlikte, ömrü altın arayarak geçen kadın.. Artık yazmıyor, yolu başka, açık olsun dilerim.
Onu hatırlamak bana Çağatay Abi ve Her boku bilen adam'ı da hatırlatıyor.. Kitapsız kedi.. Vladimir.. Ne güzel zamanlardı blogda. Üç beş kişinin dünyalara sığdıramadığımız hayatları.. O yıllarda yazdığım bloğu ve kimliğimi sildim, biraz Kontrolsüz Çılgınlıklar'da bahsetmişimdir ama o zamanlar çoktan geçti gitti.. Yeni nesil blogger, yeni nesil sosyal evren, eskilere özlem. Galiba yaşlanıyorum.
O zaman yeni bir hıdrellezde yeniden; tanrım insanlara akıl fikir ve sevgi dolu kalpler ver, barış ver.. Bana da senin yolunda yürümemi nasib et, sağlık, afiyet, iyi şans ve neşe ver.. Gerisi, hallolur, hallederiz.. Amin.
