Veterinerin bekleme alanında bekliyorum.
Kendimi, sevgilisini beklerken o abuk subuk ergen romanlarını okuyan ve daha fenası tüm o romanlara inanan bir taze gibi hissedebilirim.
Kendimi, hayatının son baharında, geçip gitmiş tüm o yılları tatlı bir özlemle anarak, elinde toprağa dimdik açıyla duran bastonuna sıkı sıkı yapışmış, kısacık ve bembeyaz bukleli saçları güneş ışığıyla pamuk tarlaları gibi pırıl pırıl parlayan, tatlı bir yaşlı gibi de hissedebilirim.
Ama neyse ki kendimi sadece, bu ikisinin tam orta yerinde bulunan, sadece veteriner sırasının gelmesini bekleyen, beklerken de bu bankta oturan, oturmuş olan, oturacak olan tüm o kadınlara dair çeşit çeşit hayâller kurarak oyalanmakta olan, kendi halinde, orta yaşlı, orta karar bir kadın gibi hissediyorum.
Ve bu ne güzel..