Harun Tekin diyor ki: "Kendi içine bakar, düşünce ve duygularının üzerinde düşünür, anlamaya çalışırsan, zamanla kendine yukarıdan bakmayı da başarabilirsin. Bu sayede de, kendine yönelik eleştiri yapabilmeye ve yanlışlanabilir olduğunu da kabul edebilmeye başlarsın."
Bir sürü düşünce kapısı açtı bu ufak paragraf bana. Bu hâl, gerçekten iyi midir; kendini eleştirebilme yeteneği, ne zaman zıvanadan çıkıp kendine zarar vermeye dönüşür? Kendini sabote etmeye, yetersizliklerini yeteneklerinle dengeleyememeye ne zaman başlar düşünen bir insan? Bu kadar "benlik algısı"nı geliştirip, insanı düşünsel açıdan yükseltmesi beklenen bir yetenek, ne olur da patolojik bir yapı kazanmaya başlar?
