Yıllaaaar önce çok tuhaf bir ikili ilişki sahnesine denk gelmiştim. O gün bu gündür aklımı mantığımı zorlayıp durdu bu sahne. Nedenini çok düşündüm, bulamadım. Bakalım sen ne diyeceksin bu işe..
Bir dükkanın köpeği ile yan komşusunun kedisi, bizim oturduğumuz cafenin önünde, sürekli bir aradalar. Sahiplerinin dediğine bakılırsa uzun zamandır birbirlerini tanıyorlar. Fakat köpek ne zaman kuyruk sallaya sallaya kediye yanaşsa, kedi basıyor tırmığı. Köpek o kadar çok dayak yemiş ki, yanakları lime lime kan içinde. Sahipler araya giriyor, köpek kışkışlanıyor, kedi ortamdan uzaklaştırılıyor ama beş dakika sonra yine aynı sahne. Köpek kuyruk sallaya sallaya kediye yanaşıyor. Kedi basıyor tırmığı.
1-3-5 yahu köpek manyak mısın, çek git bulaşma şu kediye, yok... İlle kediyle arkadaş olacak, inat! Zekâsı düşük bir köpek değil, oldukça zeki hareketler sergiledi kedi ortada yokken. Ama kedi sahneye girer girmez, köpek bir kuyruk sallama hali, bir belki bu sefer umudu..
O zaman da çözemedim. Yıllar boyunca sürekli aklıma geldi bu sahne, hattâ insanlar arasında da benzerini defalarca gözlemledim (aslında itiraf edeyim, insana yakıştırabileceğim bu karmaşık patolojiyi hayvanlar arasında gözlemlemek daha tuhaftı) fakat yine, hâlâ, bugün dahi bu davranışın nedenini çözemedim. Neden?
Fikri olan beri gelsin.
O halde Shakespeare'le bitirelim;
"Aşk bürünmüştür artık bambaşka bir kılığa.."