Sabah 6 ila 8 saatleri arasında, Marmara denizine bakan sıradan bir sahil kasabasındaki yalnızlık, bence dünyadaki en şiirsel yalnızlıklardan biri.. Tüm bu insanlar bu sabah bir buçuk saatlik bir sürede çıktı karşıma. Hiçbiri fark etmedi fotoğraflandıklarını ve sessiz bir günlükte arşivlendiklerini.. Her biri bir sanat eseri gibi insanlar bence, yalnızlıklarının keyfine doya doya varan..
Kendime not. Tek başınalığı aslında çok sevdiğin halde, her TR dönüşünde olduğu gibi, önümüzdeki günlerde yine çok yalnız hissedeceksin ya, bu yazıyı açıp açıp bak ve meselenin sadece bir bakış açısı meselesi olduğunu hatırla..