Başroldeki Mercedes Moran enfes bir oyunculuk gösterisi sunuyor.. Öyle ki, diğer filmlerini merak ettim, izlemek istedim. Birkaç filmi daha var böyle ağır karakter analizi içeren..
Eniştem bu hastalıktan vefat etti, tedavisi olmayan kas hastalıkları (MS ve Parkinson + gibi) yaşayan insanların psikolojisi ve kişiliği çok değişiyor. Büyük bir umutsuzluk ve öfke duyuyorlar hayata karşı ve bunu da en yakınlarına yansıtıyorlar.. Bu her iki taraf için de çok zor bir hastalık..
Teyzem bire bir bu süreci yaşadı. Kendisi de 74 yaşında olduğu için, enişteme sürekli bir bakıcı tutulduysa da (son zamanlarda hiçbir kasını hareket edemez, burundan beslenir hale gelmişti) teyzem de hep yanındaydı. Hem sorumluluk ve sevgi, hem tükenme ve öfke.. Teyzem o dönemde ne kadar büyük bir ağırlığın altında olduğunu anca eniştemin vefatından bir sene sonra anlamıştı..
Bu işlerin doğrusu nedir bilmiyorum. Felç, MS, Parkinson + ya da Alzheimer gibi hastalıkların yani.. Bu hastaların bakımı evlerinde aile bireylerine mi bırakılmalı, yoksa onlar bu işin altına gönüllü giriyor olsa bile (ki çoğu zaman öyle, çünkü sevgi insana her şeyi, kendinden vaz geçmeyi bile yaptırıyor), bu ağırlığı onlardan gerekiyorsa zorla alıp, onların da içinin sineceği uzman bir ekip, bir klinik tarafından mı yapılmalı? Çok ağır konular bunlar.... Çok.
Yaşayan bilir ancak.....