Zamanında muhtemelen annemin benim için düşündüğünü, ben kendi kızım için düşünüyorum: "benden çıkan bir şey, benden nasıl bu kadar farklı olabilir?"
Tuhaf.
Kitaplar diyordu ki; çocuğunuzun yanındayken kitap okuyun, sizi görsün, örnek alsın. Evet aldı, bu güzel. Ama diğer kitaplar da diyor ki, yanında kitap okunan çocuk bir süre sonra kitaba tepki geliştirir, onu anne/babasıyla arasına giren bir tehdit olarak algılamaya başlar.
Hangisine inanacaksın.?
Neyse ki hayat, kitaplarda yazanla alakası olmayan bir deneyim genelde...... Üstelik çoğu kez de genellenemez, kişiye özgü bir karakteri oluyor. Buna rağmen yine de öneri alıp vermek, bu önerileri kitaplaştırmak..
Tuhaf.
