Çocukluk çağının kutu oyunlarını seviyorum.
Çocukluk çağının açık havada oynanan oyunlarını ve bilgisayar oyunlarını da seviyorum. Bence bir çocuğun hem bedensel, hem bilişsel oyunlara ihtiyacı var; ne bilgisayar oyunsuz büyümek, ne bahçe-sokak oyunsuz büyümek, ne de kutu oyunsuz büyümek.. Hepsinden biraz, hepsi dengede olunca, bakıyorum çocuk da dengede…
Ama konu bu değil. Ünlü bir söz vardır; bir insan ya seyahatte ya içki masasında tanınır diye. Bence ona bir de oyun masasını eklemeli ;) Hakikaten ne çok şey öğrendim, ne kadar açık belli ettiler gerçek yüzlerini, nasıl da şaşkınlıklar yaşadım tanıdığımı sandığım insanlarla oturduğum oyun masasında, bir bilsen..
Ya da belki biliyorsun ;) Bilmiyorsan dene. İnsan tanımanın en kısa yolu ve çok ilginç bir deneyim..