Tarladan kopartırken kırılmış belli ki; atıvermişlerdi yere. Ben de aynı tarlada başka renklerden toplarken, gözüm ilişti. Daha üzerinde tomurcukları.. Kıyamam öylece yere atılmış.. Henüz açamadan solmaya..
Eve getirince seloteyple kırılan yerinden bağladım, fotoğrafta belli oluyor bak. Diğer arkadaşlarının arasına vazoya yerleştirdim. Henüz hiçbiri tam açmamıştı iki gün önce. İncecik, çelimsiz saplar..
Bu sabahki hâle bak!
Aklınca teşekkür ediyor zilli… :) Diğerlerinden bile coşkun bir renk cümbüşüyle..
Canım benim; nasıl güzel varlıklar arasında yaşıyoruz.. Ömürleri toplasan bir ay, bizimki toplasan 90 yıl.. Böyle ifade edebiliyor muyuz kendimizi, kendi dilimizde; böyle anlaşılabiliyor muyuz….?