Buraya ya da eski bloğa yazmıştım; havaalanlarının gidiş ve geliş katları arasında ne kadar büyük bir enerji farkı var… Birinde hüzün, diğerinde neşe ve umut; farkı bu kadar net gözlemleyeceğin bir başka ortam var mı?
Dün yine bir yolculama günüydü. En küçüğümüz çok üzgün, gün boyu sürekli özlem duygusu altında ezildi. Bu duygu çocukluğumda bana da çok tanıdıktı.. Beni hep başka şeylerle oyalamaya, dikkatimi dağıtmaya, unutturmaya çalışırlardı. Bense bıraktım, duygusundan kaçmasın, doya doya yaşasın, altında ezilsin gerekiyorsa ama yokmuş gibi davranmasın.
Belki bu şekilde, ileride, yetişkin hayatında, olumsuz duyguları yaşamaktan (bknz. Dünkü yazım) bu kadar korkmaz..