“İnsanın çocukluk arkadaşları bir başka oluyor” dedi ayrılırken. 12 sene olmuş görüşmeyeli. Bana kalda 20 olurdu ya, onun araması sormasıyla yıllara meydan okuyan bu dostluk, kurur giderdi de.. Bana kalsa.. Ben başaramıyorum çünkü başladığım bir şeyleri sürdürmeyi..
7 saat nasıl geçti bilememişiz; ayrılık saati gelince, sarılıştık, hüzünlendik, gözlerimiz doldu.. Ben ister istemez şunu düşündüm: “Zamanında sokakta oynarken üstüne salça sürülmüş bir ekmeği paylaşmışlık var da, ondan….”
“saf bir sevgi ve hafiflik duygusu….”