Demin saçma sapan bir gerginliğe şahit oldum. Almanya'da çok olan türde.
Marketteki kasada yeni, ergen bir kız çalışmaya başladı. Çinli göçmen bir kız. Haliyle Almancası eh işte, gençliğinden ötürü biraz dikkatsiz de. Kadının biri 9 tane tereyağ almış (arkamdaki adam da 24 tane litrelik süt almıştı, yeni bir pandemi falan var da ben mi bilmiyorum?). Kız dikkatsizlikle 1 yazmış. Bir sürü sıra var, kadın geldi "9 değil 1 yazmışsın" diye kıza çemkiriyor.
Önce dersin ki a ne kadar dürüst kadın, işte Almanya bu şekilde.. falan filan. Fakat bir süre burada yaşadıktan sonra, olayın bir de şu yönü olduğunu fark ediyorsun: "sen, bunu bilmiyorsun beceremiyorsun, ben sana öğreteceğim". Bu had bildirmedir, büyük bir kibirdir. Çünkü onca sıra varken ve kızın acemiliği gün gibi ortadayken, asık bir suratla, oooof yanlış diye homurdanarak gelmezsin iyi niyetliysen. Kenarda beklersin, sıra sakinleşir, kıza yavaşça dersin, çünkü bilirsin, kasayı geri açması için üstü gelecek, üstü bu hatayı not edecek, büyük ihtimal kız ekstra azar yiyecek....
İşte "cehenneme giden yol iyi niyet taşlarından kurulmuştur" sözüne bir örnek sabah sabah ve sinirimi de bozdu açıkcası. Kıza gülümsedim, "sakin ol, acele etme, bu saatte buradakilerin hiçbirinin acelesi yok" dedim ve işi bitince de teşekkür ettim. Gözleri dolu dolu yazık.........
Ne saçmalık.
