Sonra dedim ki yanımda sakin ve güvenli adımlarla yürüyen 75 yaşındaki B.'ye: aslında uzun kısa fark etmiyor; ömrün ardından kalan da, önü topu sadece birkaç an. Tanıdığım - sevdiğim - yitirdiğim tüm o insanlardan kalan anlık hâtıralar ve hattâ hâtıra bile olmayan kısacık hisler. En çok o hisler kalıyor geriye bir insandan. Kimlere? Tabii ki çocuklarına, şanslıysa torunlarına, çocuksuzsa da arkadaşlarına ya da arkadaş çocuklarına. O kadar. 3 nesil sonra zaten hiç olmamış kadar yoksun.. Eni sonu 50 bilemedin 100 sene sonra, yaşadığın kavgaların, üzüntülerin, seviç ve gururun hiçbirinin önemi kalmayacak.. Sadece bir his bırakacaksın geriye, olan bitenin, iyi kötü tüm hatıraların önüne geçen anlık, tek bir his.
Ya hafif, neşeli, ışıl ışıl bir his. Ya da ağır, boğucu, sıkıntılı bir his.
İşte senden ve tüm yaşananlardan geriye kalacak olan sadece bu..
