Kalpler, kalp acıları, sahiller

Savaş haberlerinden midir, Barış Bıçakçı’dan okuduğum bir iki satırın kalın bir sis tabakası gibi üstüme çöküvermesinden midir bilmem, bugün yalnızlık adeta kemiklerime iliklerime sinen nemli hava gibi yakıyor tüm bedenimi. 

Akşam yine evden çıkıp zeytin ağaçları arasından önce Mudanya’ya, sonra da kalabalıktan kaçarcasına koşarak, kıvrımlı dar sokaklardan pek kimsenin bilmediği ve dolayısıyla akın edemediği ufak sahile yürüdüm. Yolda karşıma bu çıktı:

Bazı kalpler peşimi bırakmıyor.

Öte yandan, kimseye gösteremedikten sonra, görmüşüm, sevmişim, neye yarar onu da bilmiyorum. Böyle durumlarda “ben de seni seviyorum canım tanrım” dediğini söylemişti saf ruhlu, temiz kalpli, güzeller güzeli bir arkadaşım.. 

Aklıma o geldi, gülümsedim.