Hava; aşk gibi bir şey bana sorarsan. Görmesen de, dokunamasan da hep içindesin, senin içinde, içiçesiniz.
Saatlerdir bulutları ve göğü izliyorum, aynı göğün altında, hattâ bazen yanyana oturup da ellerindeki telefondan başlarını kaldıramadıkları için birbirlerinin farkına bile varamayan ve sürekli “o’nu” arayan insancıkları izlediğim gibi; hafif bir tebessüm, biraz sıkıntı, çokça da.. dokunamasam da en azından içinde olmanın mutluluğuyla.
