Momentos'un yayınlarını biriktirip, 1'er saatlik programlar gibi toplu halde dinliyorum. Tek tek yetmiyor bana, momentos-over-dose yapmam gerekiyor arasıra :) Son bir saatlik maratonda, Aşık Veysel'in hikâyesini ve bu hayatın anlatıldığı filmin başına gelenleri, özellikle de "cılız ve kısır başak tarlaları" kısmını dinleyince hem şaşırdım, hem de üzüldüm bu sabah.. Kendini aşağı bulma kompleksinin türlü türlü çeşitlerinden biridir sansür.. Diğer çeşitleri de yasaklamak, haber alma özgürlüğünü engellemek ve 21.yy sosyal medyasındaki ismiyle "cancel"lamak.
Karanlık dünya filmi (1952), ilgilisi için (kırpılmış ve kuş gibi kalmış haliyle) şu linkte.
*
Sonra sevdiğim podcast'lerden Mirgün Cabas ve Can Kozanoğlu tarafından sunulan "nereden başlasam?"ın Prof. Dr. Pelin Kesebir'le yaptığı "Mutluluğun Teorisi" bölümünü dinledim, özellikle geçen yıllarla birlikte yani yaşla birlikte mutluluk düzeyinin artıp nevrotizmin azalması bulguları hoşuma gitti. Bir de şunu dedi Prof. Kesebir: mutluluğun karşıtı aslında huzursuzluk yani huzursuz ruh halidir.. Bana doğru geldi..
*
Ve son olarak, mutluluk / mutsuzluk / üzüntü demişken, sabah izleyip gerçekten çok güldüğüm Addams Family (2019)'nin en sevdiğim karakteri (ki 91'deki filminde de Christina Ricci'nin oyunculuğu bence yaşı için muhteşemdi) Wednesday'den "günün anlam ve önemine binaen" gelsin:
Bir de itiraf. 5 dakika öncesine dek 1991'deki Addams Family'de Morticia Addams'ı oynayanın Cher olduğunu sanıyordum!!! Ama haksız mıyım???
