Dönüşüm

Bir bar taburesi üstünde,

babamın öldüğü yaştayım.

Bu kısmı beni hep çok etkiliyor bu şarkının, ki Teoman'ı da şarkılarını da sevmem hiç.. Teoman da öyle diyor, ben diyor yanlış işler yaptım. Edebiyattı, yazmaktı benim asıl ilgim. Ben müzikten hiç anlamazdım diyor. Aslında ben paramparçayım demeye çalışıyor, ordan burdan sürekli değişen ve bir türlü doyuma ulaşamayan ilgilerimle kendimi oyalıyorum, dağınığım ben diyor. 

Bunu tabii açık açık demiyor da, Nilay Örnek'le yaptığı podcast söyleşisinin satır aralarında ve bu ayki Ot Dergisi röportajında diyor. 

Tuhaf şekilde, Teoman'la ilgili hep aynı şeyi düşünmüşümdür, bunu kendisinin de dile getirmeye başlaması, aslında üzerinde çalıştığına işaret.. Bakalım önümüzdeki yıllarda nasıl bir Teoman'a dönüşecek, yoksa benim hep benzettiğim ve hep korktuğum gibi, Anthony Bourdain gibi mi olacak onun da sonu..?

Göreceğiz.

EKLEME: hay asıl demek istediğimi demeden yolladım yazıyı. Teoman aslında enfes bir "varoluşçu psikoterapi" danışanı olmaya aday, keşke böyle bir talebi olsa iyi bir terapistten.. Şıp diye çözülecek tüm dertleri ama... İşte. Daha o noktaya varmasına zaman ve yol var sanırım.