“Düşünme denen şeyin çilesini çekmeyenler sabahleyin yataktan kalkmayı kıvançla karşılar, yiyip içecek olmalarına sevinir, yeterli görür bunları, durumun başka türlü olmasını istemez. Ne var ki, bu doğallığı elden çıkaranlar günün akışı içinde gözlerini açarak gerçek hayatı yaşayacakları anları kollarlar; öyle anlar ki çakı çakıvermeleri mutlu kılar insanı, bütün yaşamın anlam ve amacına ilişkin tüm düşüncelerle zaman duygusunu silip atar. Bu gibi anlar yaratıcı anlar diye nitelendirilebilir çünkü Yaradanla bir birlik ve beraberlik oluşturdukları duygusunu uyandırırlar insanda. Mistikler, Tanrıyla bir olma ismini verirler buna.
Belki de söz konusu anlardaki aşırı derecede parlak ışıktır ki; bütün öbür anları işte öylesine karanlık gösterir.” - Gertrud.
İşte bu..! Dün Yaşamın Tortusu’na alacak derecede içimde kısılıp kalan duygu ve düşünce tam olarak bu.. Hermann Hesse’m iyi ki varolmuşsun..