Bu sözünü ilk okuduğumda "evet, benimkiler de yaşadığım toplumla uyuşmadığı için gittim.." dedim ama, sonrasındaki yalnızlık çok bambaşka bir boyut. Eminim o da yaşadı bunu; bazen pişmanlık, bazense en azından kendi doğrunda inat etmiş olmanın haklı ama yalnız gururunu.
Doğru bile olsa düşüncelerin sevgili Halil, bazen bir topluluk arıyor insan, ait olduğu. Birini terk ettiğinde, en azından ait olduğunu bildiğin bir başka topluluğu bulmuş olarak git derim..
Yoksa ne orada, ne burada..
*
Alternatifi elbet tamamen insan-dışı varlıklara (tanrıya, enerjilere bilmemnelere) ya da kendi içine yönelmek. Kendi içine yöneleceksen; ki en doğrusu ama en zoru da bu, o zaman bir şekilde kendinle barış yapmaya, en azından kendinle çelişip durmamaya, kendini sürekli hırpalamamaya çalışarak, kendine aşık olmadan ama kendini severek ve sonunda da kendin üzerinden, seninle uyuşmayanı, karşıtını bile sevebilerek yap bunu derim..
Yapabildin mi Halil? Yapabildin mi C.? Yapabildin mi .....?