Kırmızı denince aklına ilk gelen kelime?
Benimki ruj. Makyaj yapan biri değilim ama ara sıra kırmızı rujumu sürüyorum ve bu bana kendimi nedense daha mutlu hissettiriyor. Sürmediğim zaman bir eksiklik hissediyor muyum? Hayır. Ama sürdüğümde sanki dünya daha canlı renklere bürünüyormuş gibi geliyor bana..
Kim demiş görme organı göz diye?
Görme; biçim biçim.
Meraklısına. Zaten çok sevdiğim Mine Söğüt’ten şahane bir podcast serisi dinliyorum bu sıra. Görme biçimleri ile başlamak istersen buraya.
Sabah erken ya da akşam geç trafiğini; saatlerce dur kalkı değil tabii, ama kısa mesafe ve yarım saati geçmeyen “tıkalı” yolları; severim. Gecenin karasına, kırmızı farların ışıltısının katılmasını, egzost buharlarının hayalet danslarını ve iyi bir radyo programının (Türkiye’de TRT3, burada Avusturya radyosu FM4, çocuklar yoksa Klassik Radio Bayern) tüm bunlara tatlı tatlı eşliğini severim.
Bugün önümdeki araçta, bana her zaman aşırı itici gelmiş olan “dikkat bebek / preMses” yazısının sevimli bir versiyonu vardı. Dikkatli bakarsan göreceksin; “iki ebeveynli, iki çocuklu ve bir köpekli aileyiz biz” demiş araç sahibi. Sabah sabah, kırmızı kırmızı, sevimli mi sevimli buldum.
Bu haftayı kırmızıya ayırmaya karar verdim ;)
Kızılcık mevsimi ve ben marmelat ve şerbetinden başka bir şey yapmayı bilmiyorum.. Farklı tarifler bulmalı, denemeli, sevmeli…..
Kaynatırken pıt pıt patlamaları, seni de her sefer önce şaşırtıp sonra neşelendirmiyor mu?
Bu bana da oluyor:
“.. bütün kadınların siyah ya da kahverengi paltolara büründükleri bu kentte, kırmızı giydiği için, çok sevecektim onu..” - Sinek Sarayı, Mine G. Kırıkkanat.
Dört adam oturmuşlar bir Flamenko Quartet kurmuşlar tıntıntın memur gibi çalıyorlar. Normalde sevilecek bir şeyi öyle ölgün bir enerjiyle çalıyorlar ki zul oluyor dinleyene..
Ta ki o çıkıp sahnenin ortasını yangın yerine çevirene dek.. Tüm enerji değişiyor salonda, elbet çalan adamlarda da. “Ve Tanrı kadını yarattı..” geçiyor içimden..
Bertolt Brecht'le yakın ilişkiler içindeyiz son iki senedir, biyografisini yeni okuyabildim.. Oldukça ilginç bir sanatçı, huzursuz ve rahatsız ama kadınlar ve entelektüel çevreler için vazgeçilemez bir zat. İlginç bir biyografiydi, tavsiye ederim. Burada.
Dillere pelesenk olan ve çok doğru bulduğum şu sözün, ona ait olduğunu da bu vesileyle öğrenmiş oldum.
"İnsan artık kimse onu düşünmediğinde gerçekten ölür."
Ferhan Şensoy’un Falınızda Rönesans Var’ını okurken şunu fark ettim. 80-90’larda ne çok trafik kazası haberi çıkardı gazetelerde.. Her gün 20-30 kişi trafik canavarının kurbanı olurdu. Gündemimiz neredeyse tamamen bu canavarı durdurmaya odaklıydı.
Artık olmuyor mu bu kazalar? Gazetelerde haber bültenlerinde falan yer tutmuyorsa olmuyor mu demek, yoksa gündemi başka haberlerle yönetmeyi tercih ettikleri için yer mi bulmuyor? Düşündürücü.
H.R.Gürpınar’ın “Kuyruklu Yıldız Altında Bir İzdivaç” adlı romanında, 5 Mayıs 1910’da yaşanan Halley Kuyruklu Yıldızı’nın dünyaya çarpacağı haberlerinin hicvedilişi ne güzel anlatılmıştı…. Yine okumalı..
Bu sabah radyoda duyunca hoşuma gitti, aktarayım dedim.
İspanya Andalucia yakınlarında bir aile evlerini restore ettirirken mezar kalıntılarına rastlıyorlar ve arkeologlar bu mezarların birinde 2000 senelik bir kavanoz buluyor. Kavanozun içinde kırmızımsı bir sıvı var ve test edildikten sonra onun şarap olduğu anlaşılıyor. İki arkeologdan biri diğerine "şerefe birer kadehçik içsek mi?" diyor, test ediyorlar, biyolojik ve kimyasal açıdan içilebilir bulunuyor. Fakat kananozda aynı zamanda 2000 senelik bir de ölünün külleri olduğu için, arkeolog "ben şimdilik almayayım" diyor. Haber burada.
Bir de dünyanın en kaliteli kahvelerinden biri var, Kopi Luwak. Onun hikayesi de enteresan, civet türü yarı vahşi bir kedigil tarafından yenen kahve yemişleri, bu hayvanın bağırsaklarındaki bir maddeyle fermante olduğu için, dışkılandığı zaman toplanıyor ve o şekilde harmanlanıp meraklılarına sunuluyor. Tadı, dünyanın en harika tadı olduğu iddia edilen bu kahve, ciddi fiyatlara alıcı buluyor.
Şimdi sana sorum şu; şarabı mı alırsın kahveyi mi? :))
İnsan sermayesinin büyük bölümü, kişinin bedeni, zekası ve genetik materyali ve elbette ırkı veya sınıfına bağlıdır ve geliştirilemez diyen klasik liberal görüşe aykırı olarak, Foucault bu doğal sınırın, kişinin birincil yatırımını dönüştürmesini olanaklı kılan, estetik cerrahiden genetik mühendisliğe kadar teknolojiden alınan her tür yardımla aşılmak için varolduğunu öne sürer. "Homo economicus bir girişimcidir, kendine yatırım yapar." - Toplumumuzdaki bireyselleşmenin nedeni.
Brown’a göre, neoliberalizm demokratikleşmenin durdurulmasını gerektirir çünkü kamusal fayda, haklar ve müzakere gibi terimlerin artık hiçbir anlamı kalmamıştır. “Neoliberal örnek vatandaş çeşitli toplumsal, siyasi ve ekonomik seçenekler karşısında kendi yararına strateji oluşturan vatandaştır, diğerleriyle birlikte bu seçenekleri değiştirme ya da örgütleme çabasına giren vatandaş değil.” - Bana dokunmayan yılan bin yaşasın mantığı.
Durum tam olarak bu. Sanırım idealizmin öldüğünü ve bireysellik ile liberalizm bazında yeni ve vasat - ve vasatlığından sıkıntı duymayan, tamamen ego odaklı primitif bir ideolojinin hakimiyetini kabul etme zamanı..... Maalesef.
Peki çözüm? Ya da "homo ethicus"? Nasıl insanları yeniden "idealizm" , "birlikte ilerleme", "biz olma" bakış açısına geri kavuşturacağız? Bu beni çok düşündürüyor... çok...
Hamiş. Enis Bey'e yolladığı bu makale için teşekkürlerimle. Yukarıdaki paragraflar bu makaleden.
Hamiş 2. Homo Economicus'a daha kısa ve basit bir giriş için de buraya tıklayabilirsin.
Hamiş 3. Homo Ethicus'a nasıl kavuşacağımıza dair bir makale için de buraya tıklayabilirsin.