Cuma: Kafana eseni yapmak

Kafama esti geldim :) İnsana “hayat aslında güzel bir şey yahu” dedirten bir yer burası, üstelik adı da Hermann Hesse Yolu..

Kilise çanları saat 19 olduğu için böyle gürül gürül..

O zaman Hermann’ın Rosshalde’sinden ufak bir pasaj, rastgele, neyse hâlim çıksın fâlim niyetine:

Hahaha zalimsin hayat, çok da matrak :))

Perşembe: Değişmek

Dün hem Leylak Dalı, hem de Ekmekçi Kız yazınca, yoğun bir şekilde değişen kentlerimizin dramına takılı kaldı yüreğim.

Her şey değişmek zorunda; bu yaşamın ve zamanın bir kuralı; fakat bu kadar hızlı, yoğun ve kökten değişmeli mi? Değişime direnmek sağlıklı değil; fakat bu kadar yoketme, yerine bambaşka bir şey koyma olunca, nasıl kabul edebilir sağlıklı herhangi bir beyin bu olanları?

Bilemiyorum.. Kafamı kuma gömmek gibi oluyor belki ama görmemek, bilmemek ve en azından kendi anılarım ve gerçekliğim içinde hâlâ muhafaza etmek istiyorum o kentleri, yemyeşil bahçeleri, şırıl şırıl akan sokak çeşmelerini..

Hüzün basıyor.

Burada ise tam tersi; 35 sene geçiyor, aynı tahta bank aynı parkta duruyor. Burada da hayat hiç akmıyor. Herşey asırlık ve yaşlı geliyor insana. Ve herkes.

İkisinin ortası….. Denge….. 

65 yaşındaki komşumun 87 yaşındaki evi.

Çarşamba: Sinirlenmek

Neden sinirlenmek ve öfkelenmek iki farklı kelime diye düşündün mü? Çünkü öfkelenmek sanki duygunun davranışa dökülme anını ifade ediyor. Demek ki duygu ve davranış arasındaki farka dikkat etmemiz isteniyor. Duyguları kontrol edemezsin ama davranışları edebilirsin deniyor.

Dili özenle kullanmak bak psikoloji ve sosyal ilişkiler açısından ne kadar önemli…. İnsan düşünen bir varlık değil, bence canlıların hepsi bir şekilde düşünüyor; aksine, insanı ayrı kılan konuşan bir varlık olması. 

Fakat çoğu insanın konuşmayı henüz öğrenemediğini düşünüyorum ben……..

Çiçeklerin masaya dökülmüş hâli o kadar şiirsel geldi ki, toplayıp atamıyorum 🤷🏻‍♀️

Salı: Bir şey yapmak

Dün Sait Faik’ten bir alıntı yapan babama, tabağı boş göndermemek için sevdiğim bir cümlesini yazmıştım: “İnsanı dolu günleri değil, boş günleri dolduruyor..”

Sonra, yahu buna benzer bir cümleyi yakınlarda okudum ben, neydi neydi diye düşünürken, birden aklıma Behçet Çelik’in Herkes Kadar’da yazdığı şu cümle geliverdi: “İnsanın hiçbir şey yapmadığı günlerde dinlenmesi daha zor oluyor..”

Bu iki cümleyi aldım, heybeme kattım ve şunu düşündüm: “Durağanlığın iki zıt anlamı var; ilki yerinde saymak, cesaret edememek, katılaşmak. İkincisi ise o ânın akışı içine girmek, çevredeki akıştan sıyrılıp anla bütünleşmek. Sait Faik’in kastettiği ikincisi, Behçet Çelik’in kastettiği ise birincisi. Birinciyi yöneten duygu korku ve zoraki uyum dayatması, ikinciyi yönetense sevgi ve kendiliğinden gelen bütünleşme arzusu.

Bu çok ilginç değil mi?! 

Pazartesi: paylaşmak

Haftasonu ağırdı, az ara verdim ama bugün yepyeni bir haftaya güzelliklerle başlamak istiyorum ve okuyan herkes için diliyorum!

Bence dünyadaki en güzel şey; güzelliği paylaşmak. Bahçemdeki böğürtlenler bu haftasonu ilk defa yenebilecek kadar ballı hale geldiler. 

Bu kadarcık ilk mahsülü kaç kişi yedik bak sayayım: biz 4, iki misafirimiz, oyuna gelen 3 komşu çocuk ve karşı komşumuz :) Çünkü her güzel şey paylaşılınca daha güzel…

Arslan

Arslan mı Aslan mı? TDK Aslan’da diretse de, Moğolca’dan geçen kelime “Arsıl” yani vahşi olan av hayvanı anlamına gelen Arslan’mış.

Sık geçen ve sahibini bazı önemli belgelerde zorlayan bir soyadıdır :) 

Tavşanlar

İki saattir, dişi olan erkeğe bildiğin “naz” yapıyor! Saklandı üst tarafta heryeri görebileceği bir yere, bile bile arattırıyor kendini. Erkek olan da garibim, dört dönüyor.. Ağacın arkasına bakıyor, ahududuların arasına giriyor, sık çalılıkların gerisini görmeye çabalıyor, panik içinde arıyor.. 

Bunu gördüğü halde adeta bile bile eziyet çektiriyor yahu. Tepeden izliyor, kıpırdamadan Kadın milleti :)) Kesin bir şeye takmıştır, cezasını çeksin demiştir.. Kesin. Ama erkek milleti düşünce okumayı henüz öğrenemedi ki….. :))

Paradox of choice 😍

Ayıcık

Ne ev, ne anne baba vardır, ne de sevgi;

varsa yoksa oyun arkadaşları..

ALAIN-FOURNIER / JORGE TEILLIER

💚💛

Sincap

Dünkü kuş dokundu.. Çok küçük, sevimli bir şeydi. Onun için, bu haftayı küçük sevimli şeylere ayıracağım. Her gün o günden bir fotoğrafla..

Ellerine bak!!! 

Bahçedekilere kardeş geldi bugün, tohumları aldı gitti

Ne şanslıydım ki yakalayabildimbu ânı.

“Duymak isteyenlere hayatınızın iyi şeylerini anlatın. Dünyanın ruhunun sizin neşenize ihtiyacı var.” - Coelho, Mektub.

Kuş..

Sabah 5.30’da kuş sesleriyle uyandım. Fakat her günkünden farklıydı bu sabahki. Saksağanlar bir çalı bülbülünü kıstırmış, saldırıyorlardı. Gecelikle fırladım sokağa ama çok geç kalmışım; ellerime aldım, az sonra iki çırpınıp öldü.. Belki de hiç müdahale etmemeliydim, belki insan elleri yırtıcı kuşun gagalarından daha korkutucuydu.. Bilmiyorum ki….. 

Kimse yalnız ölmemeli, biri elini tutarken ölmek şans diye düşünüyorum ama, belki de değil. 

Bu sıra Bahailik hakkında okuyorum. Bu son okuduklarımdan: 

“At first it is very difficult to welcome death, but after attaining its new condition the soul is grateful, for it has been released from the bondage of the limited to enjoy the liberties of the unlimited. It has been freed from a world of sorrow, grief and trials; to live in a world of unending bliss and joy. Into a world superior to this. From darkness to light.”

Belki de.

Şimdi izninle kuşu gömeceğim.. Bahçe hayvan mezarlığına döndü :/ Beni çok buluyor bu işler…. Bir anlamı olsa gerek.. Henüz anlayamıyorum.

Video: Ev deneylerinde dün, kırmızı boya üstüne sıcak su dolu ufak tüpü, soğuk su dolu bir kavanoza daldırılınca….