Bahar dizisini izliyordum dün; evet biraz bozmuş sanki yeni sezonda ama ben 90’lar çocuğu, balık burcu bir insan olarak böyle kanırtan aşk hikayelerini seviyorum, Ooh be sonunda öpüştüler diye gözlerim falan sulanabiliyor. Bu tür sündürülmüş aşk hikayelerine bir zaafım var (özellikle mevsim de sonbaharsa). Ne yapalım ben de böyleyim ;)
Fakat dizide güzel bir cümle de geçti; öfkeyi, dedi Bahar’ımız, neşe ile yeneriz. Bu çok doğru. Hani bazen içindeki öfkeyi nasıl sağaltacağını bilemezsin ya.. Volkan gibi yükselir, patlar, yakar kavurur ya.. İşte onun ilacı neşe.
Renk skalası vardır hani; işte kırmızının karşıt rengi yeşil, turuncununki mor falan.. Duygu skalasının da öyle karşıtları var. Öfkeninki de neşe gerçekten.. Fakat öfke de neşe de aslında "ikinci el" duygular. İlk el duyguları anlamadan tam karşıtını - onu çözen formülü - de bulamazsın.
Yardım edeyim: Öfkenin altında yatan asıl duygu korkudur. Neşenin altındaki ise iç huzur.. Sen dğer hissettiklerini de bulursun, bu şekilde..
