Normalde 1,5 saat sürecek yol, 2,5 saat gidiş, 2,5 saat dönüş, 5 saat sürdü. 1 saat bürokratik işlemler. 3 saat kayak. Yarım saat de şu manzaraya bakarak hüngür hüngür ağladım.
Zugspitze.
Annelik çok yalnız bir yer. Çok yamaçlı bir yer.
Bugün bu dağla konuştum ben.. Onu kafamdaki Tanrı düşüncesine eşleştirdim, içimi döktüm, dua ettim, yanımda olmasını diledim. İçimden tabii. Yoksa dağla konuştuğumu görse biri, kim bilir ne düşünür.. Oysa bazen hayat, insanı dağla konuşmaya getirir. Bir tek dağ anlar seni bazen. Ve bir tek sen hissedersin, dağın ya da Tanrı’nın seni sıkıca kucakladığını..
Bugün böyleydi. Ve kulağımdaki şarkı da buydu. Şimdi tek istediğim kesintisiz 5-6 saat uyuyabilmek..
