Yıllar önce dikkatimi ilk çektiğinde, yanında 10 yaşlarındaki oğlu, 8 yaşlarındaki kızı ve 5 yaşlarındaki küçük kızıyla birlikte koşuyordu. Her Cumartesi sabah 9’da mutfak penceremden, bu üçü birlikte geçiyor, ben de kahvaltıyı hazırlarken, onlara bakıp “ne güzel bir aile” diye geçiriyordum içimden.
Bu geçen 5 senede önce oğlu, sonra büyük kızı ayrıldı koşu ekibinden, ufaklık devam etti annesiyle. Birkaç ay önce de o bıraktı yarışı.
Fakat kadın, tek başına koşmaya devam ediyor. Saat tam 9’da, yaz kış, her Cumartesi sabahı..
Kadın, kendinden vaz geçmiyor..
