Arada bir.., biri (bazen de ben tabii) onu çok bunalttığında, avuçiçlerini göğsüne koyar ve "Allah canımı alsa da kurtulsam" derdi. Önce korkar, sonra çocuk aklımla "öyle demek istemedi, bu da onun sahnesi işte.. oynaması gerekiyor arada. birazdan geçecek" diye düşünürdüm. Hem korkar, hemen ardından da kendimi rahatlatırdım. Sevmezdim bu cümleyi, bu tiyatro oyununu.
Ciddiyetle söylenmeyip, bir tür boşalma mekanizması olarak kullanıldığını, 90 yaşına dek yaşadığı ve hakikaten de güzel yaşadığı, kanırta kanırta yaşadığı için biliyorum.
Ama bugün... Bugün belki de bazı anlarda gerçekten istedi bunu diye düşündürttü hayat bana.. Bir danışanımın bir zamanlar demiş olduğu gibi "buharlaşmak istedim, kendimi öldürecek göt yok ama hiç varolmamış olmak istedim işte..."
Herkes hayatta bir ya da birkaç defa yaklaşıyor o cümleye işte.
İnsan olmak, böyle..
