Beyaz kısa saçlı, hafif bükük belli ama dinç bir kadın, iki küçük kızı, hiç konuşmadan ama sakit bir ifadeyle, yavaş yavaş arabasına bindiriyor. Hareketlerinde bu işi yıllardır yaptığına ama ve yaparken de keyif aldığına dair o tatlı ahestelik, rutine dair güven ve sık şükreden insanlara özgü bir huzur var..
Küçük kızlardan biri "büyükannem tammmm 37 yaşında!" diyor diğerine. O an kadınla ben gözgöze geliyor ve ben muzipçe tek kaşımı kaldırınca, gülümseşiyoruz. Kadın küçük kıza "ahhh keşke tatlım, keşke 37 olabilsem, ama sen rakamların yerini karıştırdın, ben 73 yaşındayım" diyor...
Disleksi bazen ne tatlı bir durum. 37 yaşa ah keşke demek ne tatlı bir durum. 73 yaşında dünyaya karşı bu sevecenlik, şefkat ve sakinliği koruyabilmek ne tatlı bir durum. Ananeler ve torunları ise.. kelimeler kifayetsiz......... <3
Bu arada disleksisi olan bir çocuğun varsa senin de, endişelenme e mi.. Biri doktor, diğeri ressam, öteki sistem analisti olan üç disleksik tanıyorum yakınen :)
