Ahmet Hamdi Tanpınar, "Huzur" romanında bir yerde şuna yakın bir söz eder: "Aç Kapıyı Bezirgân Başı oyununun türküsü devam etmeli....."
Üstad haklı. Çünkü bu türkü de unutulursa, geriye ne kalır, emin değilim......
Burada dursun. Çocukken çok oynardım, çocuklarımla da çok oynadım (hatta bir defasında annem, babam, teyzem, eşim, çocuklar birlikte oynadık) arada sırada aklıma eser evde bu türkü dilime de dolaşır, yani sevgili üstadım, ben elimden geleni, üstüme düşeni yaptım diyebiliriz.....
Hamiş. Bugünlerde yazılar aksıyor, saatler birbirine giriyor, nedeni, çocuklarım 1 Ağustos'ta yaz tatiline girdiler.. Anlayışına sığınıyorum :) Ama dediğim gibi; türkü devam etmeli.......