“İnsan beyni ne acaip bir mekanizma. Acıyı, unutmanın kabuğuyla çevreliyor, korumaya alıyor seni. Sonra belli bir yaşa gelince, gerçeği biri hatırlatıyor sana.” - Defne Suman, Kahvaltı Masası.
Ne tuhaf.. Çocuklarıma mesleğim sorulduğunda, hangisi hatırlayamıyorum ama biri “Annem insanlara mutlu olmayı öğretiyor” demişti. Şimdi bu akşam bu yukarıdaki cümleyi okuyunca, aslında biraz da insanlara unuttukları acılarını hatırlatmak benim mesleğim diye düşündüm…
Ne tuhaf meslek.
