Bugün artık hasta değilim. Sadece boğazım biraz tırmalanıyor hâlâ. O sürer biraz, bademciksiz hayatın armağanı.
Armağan demişken..
Sabah başıma çok ilginç bir şey geldi, bir kadın durduk yere bana şu alttaki kolyeyi armağan etti. İçinden gelmiş. Ben de hiç tarzım olmamasına rağmen, teşekkür ederek aldım. Aramızda anlık ve açıklanamayan, tuhaf bir sempati atağı yaşandı resmen.
Hayat bu tür (cömert, evet doğru kelime bu) insanları çok sık çıkartır karşıma. Sanırım bana öğretmek istediği: elin açık olsun, talepkâr değil verici ol, aldığın kadar da sen ver.. Evet mesaj kesinlikle bu olmalı.
Ufak da bir kalp var üstünde :)
