“Doğduğumda benim için kararlaştırılan kaderin beni boğmaması için hep koşmam gerekiyor..”
Bunları okuyunca, çok sevdiğim Woolf’un bir yerde gözüme takılıp bir daha asla kulağımdan çıkmayan şu satırları geldi yine: “tüm bunların kaybolmaya mahkûm bir gökkuşağı olduğunu anımsatan bir ses..”
Kısacık insan yaşamını ve bu yaşamın güzelliğini, hiç olmamışçasına yitireceğimizi bu denli güzel betimleyen bir cümle daha düşünemiyorum..
Ve sonra, bu sabah ofisin önüne bisikleti park ederken, şans eseri yakaladığım ve kolumu kıpırdattıkça belirip kaybolan bu güzel gökkuşağı.. Buraya aktardım ki yitip gitmesin, kaybolmasın……
Eşlikçisi. Shine on you crazy diamond
