"A voluntarily and momentary lapse of reasoning." - Bazen insanın tam da buna ihtiyacı oluyor.
Çünkü, yoğun günler.
İşlerin yanısıra sosyal anlamda birçok görevin altındayım.. Görev yüklenmek ve altında çırpınıp durmak galiba bende bir alışkanlık oldu. Fakat, aldığım görevi kusursuz yapma takıntım olduğundan bu, biliyorum bilmem mi.. Yalapşap iş yaptığım görülmemiştir. Neden? Bu gece inesim yok, mutlaka beğenilmek sevilmek ihtiyacıyla ilişkili bir köke dokunacak, bırak allahaşkına.. Sonuçta sürekli totosunda şemsiye açılmış gibi dolaşan biri olmadıkça, sorun yok. Ara sıra diyorum hacı, dağıtmalı.. Voluntarily ve de momentary lapse of reasoning içine girmeli.
Onca Alman dururken 35 yaşında öğrendiğim kırık Almancamla dört adet kart yazdım. Üstelik kısa bir "her şey için teşekkürler.." kartı planlanmışken, tuttum destan yazdım. Her birine, kişisel özelliklerine değinerek, honore ederek, bizim için yerinin gerçekten özel, doldurulamaz olduğunu ima eden sözler yazdım. neden böyle yaptım? Çünkü bence herkes, özellikle de giderken, tam olarak bunları duymak ister. Biri tam 30 senelik çalışan, diğeri 12. Diğer ikisi farklı bölüme geçiyor. Her bitiş, bir başlangıç mutlaka..
İşi temiz yaptım. Yarın kartlarını, çiçeklerini, yanarlı dönerli hediye paketlerini teslim ettikten sonra, sırada momentary lapse of reasoning - yani partileme var. 💃🕺🏻 Orada artık ağlar mıyım gitmeeeee diye, masa üstlerine çıkıp çılgınca dans mı ederim, Goethe'den pasajlar mı okurum belli olmaz.
O, yarının işi..
Bugünün işi bitti.
Dağılabiliriz..
