Saip köyünü boylu boyunca geçip Ambarseki’ye vardım. Köy içinde sabah telaşı.. Kediler hırsla tüylerini yalıyor, tırnaklarını törpülüyor. Kuşlar ufak sarı çöpleri oradan oraya taşıma ve toz birikintilerinde oynaşma derdinde. Köy teyzeleri çoktaaaan kalkmış, ekmekler yapılmış, sütler sağılmış, hayvanların yemi verilmiş, evlerin önü süpürülmüş, güneş yükselirken artık ev içlerine kapanılmış. Köyün yaşlı delikanlıları tüm bunlar olurken köy kahvesinde sohbette..
Bir ev var ki, hoş geldin diyor. Turkuvaz kapısı önünde sapsarı çiçekleriyle, tahta bankıyla o ev.. İlla ki sahip olmam gerekmiyor. Her gün bile olmasa, ara sıra önünden geçsem de yeter ki bana….. Evet yeter!
