"Bir noktadan sonra insanlar barışamaz, ayrılamaz, dönemezler.."
diyordu ya
Kadından Kentler'de, Murathan Mungan.
İlk okuduğumda doğru, diye düşünmüştüm. Fakat aradan zaman geçince.. Dünyadaki herşeyin, dünyanın kendisinin ve üzerindeki tüm yaşamın döngüsel olduğu bir gerçekken, mümkün mü bu?
Ne yaparsan dönüp dolaşıp karşına gelmesi, neden kaçarsan ona yakalanman, neyi eleştirirsen tam onu yaşarken bulman kendini.. Dünyada her şey “dönmek” üzerine kurulu.
Değil mi?
günün kalp'i.
Burada evlenenler böyle köprülere ya da çitlere üzerinde kalp olan kilitli anahtarlar asıyorlar (evet ben de merak ediyorum aklına gelen şeyi ama hadi gel biz yine olumlu düşünelim..)
