Son 4 senedir hayatımda olan bir durum. 1 yaşından beri elimi sıkı sıkı tutar, izin vermez devam etmemize. Durdurur. Hayat durur. Kepçeleri, işçileri, tekniği izleriz.
Dere ıslahı izledik en son. 8 ay sürdü.
Ondan önce bir evin yıkılıp, yavaş yavaş yeniden yapılışını izledik. 1,5 sene sürdü.
Ondan da önce, geniş bir alanın kazılmasını ve temel atılmasını izledik.
İzliyoruz. Yavaş yavaş bana da ilginç gelmeye başladı, itiraf edeyim. Yol ortasında durup dakikalarca inşaat izleyebilen erkekleri biraz anlamaya başladım sanki...
Oğlum olunca.
