Bazen tek kelime yeter.
Ama ya insan o tek kelimeyi bulamazsa?
Virginia Woolf.
Ben de aynen onun gibiydim. Ağlanacak şeyleri içimde biriktirir, tutar, ser verip sır vermemeye çalışır, sonra hiç ağlanmayacak bir şeyde koyuverirdim kendimi sular seller gibi..
O da öyle yaptı dün.
Bildiğim için, susmasını istemedim. Buna ağlanır mı demedim. Ağladı, boşalttı kendini.. Ne güzel duygudur o, sanki yağmur sonrası berraklaşan hava, mis gibi kokan toprak gibidir...
