Bu gece yazmak istediğim; Moby'nin ".. then it fell apart, like it always does" dediği andaki duygunun tamı tamına aynısını veren şu satırlar:
"Mükemmelleşen, dolan, tamam olan her şey ya dışarıdan ya da içeriden yıkılıp boşalmaya mahkûmdur. Benimkisi - elhâk - noksansız oldu. Hem dışarıdan hem içeriden gümbür gümbür çöküverdim."
Moby vs. Safiye Erol. Şah, mat. E siyah da oyunu terk eder elbette :)
yine, yeniden.
