Bu resme ne zaman baksam (evet klasörde saklı tuttuklarımdan, ara sıra açıp, bakıp, iç çekip, kapıyorum) hemen ardından kitaplığa gidip "Yaşlı Adam ve Deniz"i açarım. Hemingway'in en sevdiğim, döne döne yeniden okuduğum yapıtlarındandır.
Bu sabah yine aynı şeyi yaptım. Önce resme baktım. Sonra içimi çektim. Sonra kitaplığa yürüdüm. Kitabı aldım. Rastgele açtım. Altı çizilmiş satırlar arasından karşıma bugün bu çıktı:
"Yalnızca artık şansım yok. Ama kim bilir? Belki bugün olur. Her gün yeni bir gündür. Şanslı olmak da iyidir. Ama ben titiz olmayı yeğlerim. O zaman şans yüzüne güldüğünde hazır olursun."
