Hayatta ennnn sevmediğim insan tipi mızmızlardır; her şeyin olumsuz tarafından bakıp insanın umudunu kıran, popüler sıfatla enerjisini düşüren, iflah olmaz mutlu olamazlar..
Bunlardan birkaçı önüme geldi bu akşam. Nasılsınız? sorusuna biri “valla ne zamandır hastayım, bir yorgunluk, oram buram hep ağrıyor, halsizlik..” derken öbürü onun lafını balla alıp “iş çok yoğun, gece yarılarına kadar çalışıyorum” diye devam etti. Neden sonra akıllarına siz nasılsınız? diye sormak gelince (mızmızların bir huyu da tamamen kendileri odaklı yaşamaktır bilirsin), yanımda o ana dek eli çenesinde sessizce dinlemekte olan Oz’um capcanlı bir sesle atladı: “Vallahi taş gibiyim, sağlığım da çok iyi, geçen hafta cumartesi de adaya gidip bir güzel yüzdüm, nasıl iyi geldi!”
Birkaç saniyelik sessizlikten sonra ben:
“Puhahahahahhaa! Helâl olsun be!”
Sessizlikler.. sessizlikler.. Mızmız insanların mizahtan da hiç anlamayışı……..
