Amerika'daki kuzenim oğluma şahane bir noel hediyesi yolladı bu sene; duygu güncesi. Her gün, o güne ait bir cümle yazıyor ve o gün hissettiği duyguları işaretliyor. Duygular böyle resmedilmiş:
Bu duygular içinde birkaçı dikkatimi çekti. Misal "düşünceli" olmak yani başkalarını düşünmek, onların iyiliği için uğraş vermek bir duygu olarak ele alınmış; Dankbarkeit. Yine benzer biçimde insanlar arasında olmaktan keyif almak, yani sosyal yakınlık da bir duygu olarak ele alınmış; Zuneigung. Ben bunları "davranış" olarak düşünürdüm..
Yine de ennn sevdiğim "şapşallık" duygusunun (Albernheit) da temel duygu olarak bu listede yer bulması :)) Bu duyguyu büyüdükçe ne kadar az yaşıyoruz ve hemen utançla falan ilişkilendiriyoruz. Oysa kitapta da dendiği gibi; şapşal olma hali, her insanın her gün mutlaka birkaç defa yaşaması gereken bir duygu, çünkü insanı ve çevresini en çok neşelendiren, mutlu eden duygulardan biri gerçekten :)) O zaman yaşasın şapşallık!
Meraklısına: Kitabın tam künyesi: Ein Gutes Gefühl - Gefühltagebuch für Kinder.
