Bugün şakır şakır yağmur yağıyor, sabahtan beri durmadan, dinmeden.
Tavşancıklar tüm gün küçük kulübelerine tıkışıp burunlarını dahi çıkartmadan uyudular. Hasta olduklarından endişe duydum önce. Sonra bu endişeme güldüm, kapkaranlık bir günde yapılabilecek en güzel şey; uyku çünkü..
Bazen onları kıskanıyorum, birbirlerine karşı öyle şefkatli, öyle yumuşaklar ki... Üstelik kendi seçimleriyle bir araya da gelmediler. Biz o ikisini bir araya koyduk ve "sevin birbirinizi" dedik.. Sevdiler. Hayat insanlar için de böyle basit olsaymış keşke.....
Belki de öyledir, yukarıdan biri bizi bir şekilde birbirimize uygun görüyor, aşık olun diyor, oluyoruz. Şimdi evlenin diyor, çocuk yapın. Çalışın diyor, ekmeğinizi hak edin. Kulübenizi kurun. Birbirinize şefkat gösterin. Bazen de küçük kavgalar edin. Oyun da oynayın arada. Hayatı ve yaşadığınız alanı merak edin. Bir de anlam bulabildiysek, ne âlâ....
Hayat basit aslında.
Fotoğraflar. Tam 17 yıl önce Laos.
