2000'lerin başında Türkiye'den ayrılırken herkes birbirine "siz" derdi, hattâ yaşça küçüklerimizin bireyselliğine saygımızdan, onları "adam yerine" koyduğumuzu gösterme arzumuzla, onlara siz derdik. Evimizdeki yardımcımıza, mevkisi, eğitimi ya da kazancı bizden düşük insanlara da siz derdik, yine benzer bir hümanist saygıyla.
Sadece 20 sene içinde bize ne oldu da (retorik soru) kendimizle eşiti bırak, yaşça büyüğümüze bile "sen" der olduk?
Görgü, kibarlık, hümanizm önce sözde başlar, sonra davranışla devam eder.. Toplumumuz gittikçe bir kabalıklar ve uygarsızlıklar kalabalığına dönüşüyor.. Çok yazık.....
Karşı argüman da "sen" diyince daha samimi olunuyormuş. İnsan karşısındakine saygı duymadan sevebilir, samimiyet kurabilir mi yahu? Önce saygı..... sonra olacaksa (olmasa da olur) sevgi bence.
