Bazen hayatım boş ve anlamsız geliyor (Almanya’daki özellikle) ama böyle anlar için yaşanıyor o boşluk, o anlamsızlık….
Öyle bir yarım saat çevremizde yüzdüler, biz onları onlar bizi merakla izledik, kocaman gözleriyle beşimizi birden taradılar, bizi ortalarına alıp (avmışız gibi) çevremizde dolandılar, baloncuklarımızın arasından geçtiler. Yarım saat bırakmadılar bizi! Sonra da sanki hoşça kal dercesine çok yakınımdan geçip (parmak mesafesi) derin mavilikte yok oldular….
Bir şeyi iyi yapıyorum şu hayatta: doğayla bağ kurabilmeyi :)
Video bulup ekleyeyim istedim ama hepsi “zıpkınla avlamak” üzerine, kanlı ve hüzünlü. Nasıl kıyılır bu güzelliğe, bu sözsüz etkileşime, bu iç içeliğe, “bir”liğe bilmiyorum….
😢
Yakalayabilirsin ve şov yapabilirsin evet
ama onlarla yüzme şansını elde edebilir misin?!
Ben hayvanları bu nedenle yemiyorum. Peki sen neden yiyorsun?