Kafka ve puzzle’ın kayıp parçası

Kafka’nın kısa öykülerinin olduğu bir kitap geçti elime. Bir Kafka var Kafka’dan içeri, Kafka’dan gayrı diye özetleyebilirim.. Şaşkınım ve çok heyecanlı..

Boş iki dakika bulsam, hemen bu kitaba gömülüyorum. Kısacık tek paragraflık öyküler de var, birkaç sayfalık öyküler de. Bu “kısa kısalar”ın kumandanı Hemingway’dir sanıyordum, yanılmışım.

Tadımlık:

“ACH,” said the mouse, “the world gets narrower every day. At first it was so wide it was frightening; but I kept running and I was glad when I finally saw some walls far off to the left and right of me, but now those long walls are hurrying towards each other so fast that I’m already in the final room, and there in the corner is the trap I’m running into.” — “All you have to do is run in the other direction,” said the cat, and ate it.”

Fotoğraf:

Puzzle’ın kayıp parçası nerdeymiş bak…. Daha fazla arama diye yani.. ;)

İşaret

Bugün pek bedbinim. Güzel şeyler hemencecik bitiveriyor.. Hava gri, ruhum gri, adımlarım geriye geriye gidiyorken.. Yolda karşıma bir direk çıktı.

Gel gel, çekinme, az daha yaklaş..

Mesaj alındıysa, yola devam.. 

Koleksiyon - 3

Öncesi burada. Daha da öncesi de burada.

Arada tek tük çıkınca da yazıyorum ama son zamanlarda iyice azalmıştı. Meğerse kaynak hâlâ bendeymiş, kurumamış! Bu haftaki yürüyüş boyunca yoluma çıkan kalpler.. Bazılarını görebilmek biraz dikkat istiyordu ;)

🩵

İyileştirmek

Marcus Aurelius* demiş ki: “Eğer bir yerde yaşamak mümkünse, daha iyi şekilde yaşamak da mümkündür”.

Kesinlikle katılıyorum. Yaşıyorsan, güzelleştirmek görevin! Ufacık detaylar her günkü yaşam alanlarımızı ne kadar değiştiriyor ve güzelleştiriyor..

* Kendime düşünceler

Hamiş. Kendime düşünce: Benim gibi iyileştirme fanatiği biri, belki de insanları iyileştirmekle uğraşmayı bırakıp nesnelere yönelse daha mutlu olur ;)

Şeytan, cennet bahçesi, tazeliğin farkı

Paulo Coelho’nun ünlü üçlemesinin son kitabı olan “Şeytan ve Genç Kadın”ı okuyorum. “Bir insanın hikâyesi, tüm bir insanlığın hikâyesidir.” diyor, katılıyorum. Çok karmaşık varlıklar değiliz aslında, hatalarımız sevaplarımız genelde belli. Çoğumuzunki bir. Yine de başka başkayız sanıyor, bir bütün olamıyoruz..

Cennet gibi gelir bana portakal bahçeleri; kokusu, görünüşü, renklerindeki canlılık.. Bugün hayatımın belki de ennnn taze portakal suyunu içtim bu bahçelerden birinden ve aman yarabbi, daha önce hiç portakal suyu içmemişim gibi geldi bu serin tazelik..

Oğlak ve Çepişler

Çok uzun zamandır kullanmamıştım “çepiş” kelimesini, biraz düşünmem gerekti, kuzunun keçi karşılığı neydi yahu? diye :) Oğlak ve çepişçikler her yerde, yaramaz yaramaz her yere tırmanıyor, sonra da korkup annelerini çağırıyorlar meleyerek.

Annelerse hiç aldırmıyor, “nasıl gittiysen öyle dön” dercesine, bir kaya üstünden izliyorlar bu inatçı, bu başına buyruk çepişleri.. 

Başka türlü keçi olamazlar ki, olsa olsa koyun olurlar!

Annelik dersi olarak bir köşeye yazıla…… ;)

Vargel ve vargit çiçeklerinin öyküsü

Güz çiğdemi de denir. Sonbaharda açan, beyaz ve eflatun çiçekli soğanlı bir bitkidir. İlk bakışta çiğdeme benzer ama çiğdem biraz daha güçlü ve büyükken - ve tabii yazın habercisi olarak Mart ayında açarken, bu çiçek daha güçsüz, daha solukça ve Ekim ayında açar..

Hikayesi ise çok güzel.. Karadeniz bölgesinde baharda açan çiğdeme “vargel çiçeği” denirmiş; yaylaya çıkma zamanının geldiğini gösterirmiş. Sonbaharda açan çiğdeme ise “vargit çiçeği” denirmiş ve yayladan inme zamanını gösterirmiş :) 

Bugün Karadeniz yaylalarından tam 4300km uzakta ve kendi denizinden 500mt yüksekte, ufacık bir patikada,  karşıma çıktılar minik bireyler halinde. 

Çiğdem Hanıııım, ne işiniz var burda bu mevsimde? diye takıldım, ama meğerse Çiğdem Hanım değil - diyelim ki - Didem Hanımmışlar :)) Vargitler.. Çok tatlıydılar çok.. 

Yeni bir ay

Yepyeni bir ay. Tam şu an:

Dünyanın neresindesin bilmiyorum ama bu gece ilk ayı gördüysen sen de.. umut hep var, hep olacak.. Güçlü ol! Yalnız hissetme.. Değilsin çünkü.. Koca bir topluluk var, durup aya bakan, gören.. Daha ne olsun?

🍀 

Aynen öyle işte.

Sanırım, kelimeleri seviyorum; beni ürküten, bir araya geldiklerinde onları anlamak ve benzerlerini söylemek zorunluluğu. - Behçet Çelik, Herkes Kadar 

Ben de öyleyim.. Yazmayı sevişimiz de, konuşmayı sevmeyişimizden belki.

Foto. Annemle babamın balkonundan, mevsimin ışık oyunları..

Güz, som, son.

Bugün ne var havada? Ne var bu sokaklarda? Yollarda, sularda, yapraklarda?

Beni her şey bu en sevdiğim Birhan Keskin şiirine çıkartıyor, ve de her şey sana..

şükürler olsun, dönüp dolaşıp, hep sana..

"Bir çiçek açtığında

Bir eski avluda

Diyor ki;

Çalıda sarı bir çiğdemim ben

Ve senin çok eski cümlen.

Sen otursan, gitmemiş ki! olsan

Ben sana bir eski Endülüs avlusu

İstersen serin bir Portofino getirsem

Ya da yedigöllerin yedisini birden.

Bir çiçek açtığında

Bir eski avluda

Diyor ki;

Her şey çok eksik ve neredeyse yok gibiyken

Buldum buluşturdum kendime geldim

Tek eksik sensin! İncecik çilli bir dille sen de gelsen.

Ben sana kırmızı kiremitli bir çatı

Begonviller ve bir mavi kapı

Ve illa amansız bir avlu getirsem.

Dünya soğur, akşam serinlerken,

Benim sensiz sevinecek bir şeyim yok.

Kılı kırk yardım, altını üstüne getirdim,

Ve işte en gümüş cümlem:

İçimi açtım sana.

İçini açmak için."

Tekerrür

Çocuğumu spora bırakmış, arabada bekler ve termosa koyduğum çayımı içerken; bir zamanlar babamın da arabada oturmuş, aynı benimkine benzeyen bir termosla çayını içe içe, yanına aldığı gazetesini ya da dergisini okuyarak, beni beklemiş olduğu aklıma geldi..

Hayatlarımızı ne kadar özel ve biricik sanıyoruz. Halbuki hayat sonsuz bir tekerrürden ibaret.. 

Bir daha asla aynı şekilde batmayacak.. Acaba?

Hiç tavsiye etmem

İlhan Berk’in şiir için, “baştan böyle olduğunu bilseydim hiç başlamazdım” dediğini ve hiç kimseye şiir yazmayı tavsiye etmediğini söylediğini anımsıyorum - Ayhan Geçgin, Kurbağalara İnanıyorum.

Kandırıkçı İlhan Berk :))