Brownian, “amaç güzel vakit geçirmek” demiş de yorumunda, uzun konu.. Kısaca geçmek yerine blog postu yapayım dedim.
Genel anlamıyla insan ilişkilerinde "birlikte güzel vakit geçirmek" hakikaten asıl amaç mıdır? Çünkü hiç öyle olduğunu düşünmemiştim ben. Amaç değil de, araçlardan biridir gibi gelir bana..
Biriyle güzel vakit geçirmek, birlikte anlamlı bir şeyler (sohbet olsun, ürün olsun, etkileşim olsun) yaratmak, bilgi ve deneyim alışverişi, hayatı farklı yönlerinden görebilme şansı edinmek vs.vs. gibi gelir bana insan ilişkilerinin araçları. Ama amaç; bence birlikte gelişmektir.. Yani salt iyi vakit geçiriyorum diye asla o ilişkiyi anlamlı bulmadım ben... Aksine, beni "dönüştürmüyorsa", vakit güzel geçmiş, ne işe yarar? Fazla Kafkavari..
Fakat Brownian'ın önermesi doğru da olabilir.. Çünkü düşündüm de misal annemle salt güzel vakit geçirmeye odaklı yaşamayı başarabilseydik, daha farklı olabilirdi ilişkimiz. Oysa o beni hayata başarılı bir şekilde yetiştirmeye uğraştı.. Yani amaç o kadar beni "dönüştürmek"ti ki, sırf bu nedenle, kendi başarı tanımımı bile ancak kırk yaşımdan sonra yapmaya cesaret edebildim...
Belki de bu nedenle, 13 yaşında cesaret etmen gerekenlere 40 yaşında cesaret edince yani, ayağımın altındaki cam zemin yerle bir oldu ve tüm kavramlar ve karşıtları içiçe geçti.. Belki bu nedenle bu kadar karışığım; başarı ne, sevgi ne, şefkat ne, amaç ne, bu nedenle karman çorman.....
Bilmiyorum.
