Bugün de küçük kızımın doğum günü :) 20 sene önce giden köpeğimin yerine, hayat bana onu 20 sene sonra aynı gün vermiş... Belki daha önce verseydi, bu kadar hazır olmayacaktım.....
Yazar komşum C. uğradı ve tüylü bir peluş hayvan armağan etti ona. Bayıldı bizimki, orasını burasını dişliyor, çıkan viyyk sesine meftun. Bana da tek kişilik pasta getirmiş "baksana aynı bizim kızın pasta hali" diyerek :)) Hakikaten öyle...
Biz de bu fırsattan istifade bir kahve eşliğinde psikanaliz yaptık birbirimize. Geçen haftaki öfke krizimi anlattım ve bana kendisinin BİLE öfkelendiğini söyledi. Evet hiç bağırma çağırma huyu yokmuş ama sesim tizleşiyor dedi....
Gülümsedim.
Sesim tizleşiyor........
C.'nin öfkede geldiği son nokta.
Bazı insanları böyle, bazı insanları da öyle yapan nedir acaba bu öfke konusunda........?
