Niye sildiysem, okuma listemden silmişim çok uzun zaman önce (büyük ihtimal 6 ay falan yazmamıştır, umudu kesmişimdir ya da parantez arası kadın, azınlık, LGBTQ düşmanlığı yapmıştır, başka nedenle pek silmem blogları) ama bir yerden geri karşıma çıkınca, yine pek sevdim. Özellikle şu yazısını büyük keyifle okudum. Uzun uzun yazı okumayı severim ben, hiç öyle aşağıya kaydır yapmam. Hakikaten güzel tespitleri var Arif ile "Leylim" Leylâ'sı ve tamamen katıldığım yasın 5 aşaması hakkında.
Ama kısacık yazıları, hani edebiyatta "kısa kısalar" dediklerimizi, itiraf edeyim, daha çok seviyorum. Milenyumgiller gibi hemencecik sıkılıverdiğimden değil, tam tersine "vay arkadaş, benim 50 satırda diyemediğimi üç cümlede nasıl da özetlemiş, helal olsun" dediğim için.
Nokta atışı.
Bu bloğu da kısa kısa yazmayı öğrenebilmek için açmıştım ama susamıyorum :)) Bu sıra çenem fazla çalışıyor, hafif manik bir dönemdeyim sanırım. Biraz dikkat etmeliyim..
Çakılmayalım sonra.
