Bu mor menekşeyi iki sene önce saksıya dikmiştim.
Mevsimi bitti, kurudu, üzerine kaç saksı çiçek diktim fakat bu mor menekşeden bir taneciği zıplamış bahçeye düşüvermiş. Kaç kış geçti, kaç sefer yağmurlar, fırtınalar altında kaldı. Kaç defa çimleri biçerken biçildi, top oynarken ezildi, kuru yaprakları toplarken o da tırmıklandı.. Ama vazgeçmedi. Hep yeniden açtı, hep yeniden geldi ve ben onu her gördüğümde yeniden sevindim..
Bu akşam yine karşılaştık eski dostumla.. Biraz cılızlaşmış, biraz yorulmuş, biraz yalnız kalmış ama bak yine birlikteyiz işte..
Bir insanı sevmek; işte tam olarak bu bence.. İlk koşul: zorluklar karşısında vazgeçmemek. Sebat etmek. Emek vermek..
