İyi bir şehir

Yenal Bilgici'nin İlber Ortaylı ile yaptığı söyleşilerden oluşan "Bir ömür nasıl yaşanır?" yıllardır kütüphanede beni bekliyordu, birkaç gündür okuyorum. Çeşitli konularda çok güzel görüşler ve öneriler var, hakikaten Bilgici çok güzel sorular hazırlamış, çok keyifli, akıcı bir sohbet olmuş ve kitap çok da güzel derlenmiş.. Benim en sevdiğim bölümlerden biri de "yaşadığımız şehir" başlıklı son bölüm oldu.

İlber Ortaylı'nın "iyi bir şehir" tanımı çok hoşuma gitti: "İyi bir şehir; iyi bir kütüphanede çalıştıktan sonra, iyi bir salonda iyi bir tiyatro oyununu seyredebildiğin ve temsilin ardından güzel bir cafeye gidip sohbet edebildiğin şehirdir".

Benim tanımım da şu sanırım: "İyi bir şehir; seyrek nüfusa sahip, insanların doğaya ve doğala özen gösterdikleri, birbirlerine karşı nazik oldukları, güvenle ve huzurla yaşayabildiğin, kültürel anlamda aktif fakat yaşam hızı anlamında yavaş ve sakin, açık pencerelerden kuş seslerini duyabildiğin, birkaç da iyi arkadaşının ve yakınının olduğu şehirdir."

Peki senin iyi şehir tanımın ne? :)

Hamiş. Altı sene önce, çocuklar küçük, nehire düşebilirler diye çekinip kabul etmediğimiz ev, yine piyasada. Eşim "ister misin, başvuralım mı?" dedi çünkü nehirlere düşkünlüğümü biliyor.. Nedense istemedim, nedenini bir haftadır düşünüyorum, bulamadım.. Belki de artık elimde olan benim için yeterli diye düşündüğüm içindir.....? Öyleyse: Vay be.. Olmuşum ben.

Fakat şu geçen haftanın "piyango bana çıkmadı diye üzülüyorsun ama bir bilet alsaydın ya adam" fıkrası da aklımın bir ucunda değil diyemem.... Bilmiyorum sevgili blog, ben de tuhaf biriyim demek ki.... Eşimin değimiyle: "kapalı bir sürpriz kutu".